Èra lo só clarejant, lo ceu azur on naulavan uns riales vaishèths candolius en calamet, o enqüèra aqueth bohet requist qui'm flatosava a la cara e au peu ? Tanlèu ubèrts los contravents, un vam primavèr qu'esquattava a las purmèras òras d'aqueth dimenge 16 de decème de 2012.

Com aví, de bèra pausa, estruçat tot esper de cuelhuda, au començar deu vrèspe que m'avièi hens ua de las meas andadas d'ivèrn, dab lo prètz-hèit, en mei de l'oxigenacion e deu caractèr arreviscolant de l'esfòrç, de tiéner ua condicion fisica de las bonas au long d'ua sason morta on tot pressa d'està's a casa.

Badonc que n'anavi esdeburiu suu caminòt qui mia au vilatge d'Orion dab l'idea de'n dar lo torn peu bordalat de Beuste e lo castèth purmèr de tornar-me'n tà casa au darrèr d'ua randonejada de mei de 22 quilomètres...

N'arribèi pas jamei au vilatge... E per encausa, just s'aví garrapat l'arpalhon de la bòrda Cambòt a mensh de 4 quilomètres de l'ostau, qui avisèi, a uas encamadas deu camin, au long deus hius d'archau, au pè d'un espiaube haut de quate canas, dus caps de cèths blanquiós de color e hariós d'espiar...

- Quauque clitocibe nublós, ce'm pensèi, aquera especia tan talament abondosa abans l'ivèrn.

Pr'aquò, mavut per l'auguri deu cepassèr, que'm hasoi en davant, e en me penjant, que partvirèi un subjècte dab la punta deu baston.

D'aviada qu'estèi tec, lo men cèth n'avè pas aquera tienuda en entoneder qui identifica ad aisa aus clitocibes, mes las soas lamas qu'èran ventorrudas, intercaladas de lamellulas e hòrt escavadas au punt de's restacar au pè qui èran beròi diferenciadas, segon l'anar deus tricolòmas.

Apeçant aqueras claus au coloradís blanc-crèma e a l'espiar hariós, un nom qu'esguitè... Nanni ! Qu'èra de non pas créder, n'èra pas la sason. Segur qu'aví legit en uns riales libes sapients uas bohadas excepcionaus qu'èran déjà aparidas en abòr, mes en aqueth endret, ne n'aví pas jamei encontrat a la prima, badonc quin averén sabut viéne-i hòra sason ? Be calè que humèssi...

E la natura que de lo son arrèst, irrefragable, com l'aulorejada... Mossarons de la Sent Jòrdi, un dia de Senta Alicia... E just s'aví identificat aus purmèrs, que'n avisèi dus navèths de l'auta part deu hiu d'archau devath l'espiaube. En ua volada de passeron que sautèi la barranda, ahiscat d'estrambòrd. De hèit, que'n i avè mei, suberbèths de pagèra, agorrupats devath la palha secada o hens l'èrba grassa. Au tornat passar la barranda, que'n trobèi enquèra, deus bèths, beròi estujats devath los buscalhs.

Adara que'm malivi. Dab lo capiholèr d'aqueth dia primavèr, que m'aví deishat a casa las sacas de plastic de rescambi per las tròbas impensadas. En paupant lo sarron de tela deu numeric, qu'estoi solaçat d'audir a la cracada d'ua borsa de plastic. Que la descasèi, que la pleèi d'aqueths tesaurs inesperats e que tornèi partir, estrambordat per aquera auherenda de despartir d'ua tempora micologica beròi complida...